Mobiliteitsbudget – federaal wettelijk kader of oplossing op maat: welke van de twee?

Het federale mobiliteitsbudget is vooral aantrekkelijk vanwege de zekerheid die het biedt. Door het toe te passen geniet het bedrijf automatisch een duidelijk juridisch kader en profiteert het van een gunstige fiscale behandeling, zowel voor de werkgever als voor de werknemer. Deze oplossing garandeert interne uniformiteit en vereenvoudigt de naleving van de wetgeving, waardoor het een geruststellende keuze is, met name voor structuren die hun administratieve rompslomp niet willen verzwaren.

Maar dit systeem heeft ook zijn beperkingen. Door zijn starheid beperkt het de mobiliteitsopties tot de mogelijkheden die de wet biedt, zoals het gebruik van een duurzamer voertuig, het openbaar vervoer, de fiets of een woning dichter bij de werkplek. Dit laat weinig ruimte voor personalisatie, wat het minder aantrekkelijk kan maken voor werknemers met behoeften die afwijken van de standaardscenario’s.

Een op maat gemaakt mobiliteitsbudget daarentegen maakt een flexibelere aanpak mogelijk die beter is afgestemd op de realiteit van elk bedrijf. Hier kan de werkgever zelf de regels, bedragen en aangeboden mobiliteitsoplossingen bepalen, rekening houdend met de behoeften van zijn teams.

Deze vrijheid zorgt voor een grotere aantrekkingskracht op het gebied van HR: de regeling wordt een onderscheidend instrument om talent aan te trekken en te behouden, terwijl integratie met andere voordelen, zoals telewerken of fietsvergoedingen, mogelijk wordt gemaakt.

Deze flexibiliteit heeft echter een prijs. In tegenstelling tot het federale budget is een intern mobiliteitsbudget niet automatisch gekoppeld aan een gunstig fiscaal kader en kan het dus extra sociale of fiscale kosten met zich meebrengen. Bovendien vereisen het ontwerp en het beheer ervan meer administratieve middelen en een zorgvuldige juridische opvolging om elk risico te vermijden op herkwalificatie als klassiek voordeel in natura.

De keuze tussen beide benaderingen hangt dus grotendeels af van de prioriteiten van het bedrijf. Bedrijven die vooral op zoek zijn naar eenvoud en conformiteit, zullen natuurlijk kiezen voor het federale budget, dat een kant-en-klare oplossing biedt.
Wie zich wil onderscheiden en zijn aantrekkelijkheid op de arbeidsmarkt wil vergroten, kan beter investeren in een op maat gemaakt budget, ook al is dat complexer om te beheren.
Ten slotte is er ook een tussenoplossing mogelijk: sommige bedrijven kiezen ervoor om het federale budget als wettelijke basis te gebruiken en daar interne initiatieven aan toe te voegen om het mobiliteitsaanbod te verrijken en beter in te spelen op de verwachtingen van de werknemers.
Uiteindelijk garandeert het federale budget conformiteit en veiligheid, terwijl het op maat gemaakte budget flexibiliteit en innovatie op het gebied van HR bevordert. In plaats van deze twee modellen tegenover elkaar te plaatsen, is het misschien relevanter om ze als complementair te beschouwen. Het ene biedt de stabiliteit van een wettelijk kader, het andere de nodige differentiatiemogelijkheden in een competitieve arbeidsmarkt.