Edito — De kunst om de energietransitie af te remmen
De transitie naar professionele mobiliteit speelt zich niet af op televisieplatforms of in politieke communicatie. Ze speelt zich af in zeer concrete beslissingen: een leasecontract ondertekenen of verlengen, investeren in laadpalen of afwachten, volledig overschakelen op elektrisch rijden of een ‘tijdelijke’ oplossing veiligstellen. En op dat vlak geeft België een boodschap af die ronduit problematisch is: we stellen uit, we annuleren, we versoepelen… en we laten de markt zelf maar zien hoe ze met de onzekerheid omgaat.
Het uitstel van het mobiliteitsbudget, het schrappen van de verscherping van de LEZ in Antwerpen en Gent, de aanhoudende onduidelijkheid over de fiscale maatregelen voor PHEV’s voor zelfstandigen, het ontbreken van steunmaatregelen en regels om bedrijven aan te zetten over te stappen naar een vloot van elektrische LCV’s en vooral de onzekerheid over het einde van de vrijstelling van BIV en verkeersbelasting voor EV’s in Vlaanderen: afzonderlijk bekeken valt elk dossier te verklaren. Samen schetsen ze echter een beeld waarin regels tijdelijk worden, planningen omkeerbaar zijn en fleetstrategieën veranderen in een oefening in voorzichtigheid… en dus in vertraging.
De fleetsector heeft geen slogans nodig. Ze heeft drie zaken nodig:
Eerst en vooral continuïteit. Een aangekondigde koers moet worden aangehouden, anders heeft ze geen zin.
Ten tweede, intergewestelijke samenhang, of bij gebrek daaraan, een minimum aan duidelijkheid voor bedrijven met meerdere vestigingen.
Ten slotte een echt plan voor bedrijfsvoertuigen en zelfstandigen, niet alleen voor segmenten die al ‘gemakkelijk’ te elektrificeren zijn.
Uitstellen, annuleren, versoepelen: het zijn politieke werkwoorden. Maar in de praktijk zijn het vooral synoniemen voor “vertragen”.
Door steeds weer nieuwe deadlines uit te stellen, neemt België een risico: het verandert een transitie die georganiseerd zou moeten worden in een transitie die wordt ondergaan, gefragmenteerd is en meer kost. En in een context waarin bedrijven al te maken hebben met inflatie, loondruk en energievolatiliteit, is het toevoegen van regelgevingsonzekerheid allesbehalve onschuldig.
Dit is niet het moment om voortdurend te aarzelen. Dit is het moment voor duidelijkheid: stabiele regels, geloofwaardige termijnen en een koers die rekening houdt met de realiteit van professionele mobiliteit.
Het wagenpark is een belangrijke hefboom voor decarbonisatie, omdat het snel wordt vernieuwd en omdat het de tweedehandsmarkt structureert. Maar deze hefboom werkt alleen als de overheid haar steentje bijdraagt: met consistentie, duidelijkheid en serieuze aandacht voor bedrijfsvoertuigen, niet alleen voor personenauto’s.