
Laten we eerlijk zijn: op het eerste gezicht verraste het uiterlijk van de Inster ons. De beige kleur waarin hij werd gepresenteerd, laat zijn vormen goed tot hun recht komen en hij doet een beetje denken aan een zekere Suzuki Ignis. Zijn tweedelige lichtsignatuur (langwerpige lichten boven ronde exemplaren) geeft hem echter een vrij sympathiek snoetje. En de zwarte koetswerkelementen bezorgen hem een lichtjes stoere look. Er is trouwens ook een Cross-versie met nog meer visuele elementen uit de wereld van de 4×4’s in de catalogus beschikbaar.
Hetzelfde binnenin: het dashboard is weliswaar vrij klassiek, maar het decoratieve element met twee plastic schroeven in de deuren verrast, net als de twee geïntegreerde bekerhouders die rechts vasthangen aan de bestuurdersstoel. Alsof het geheel eigenlijk één grote zitbank is.
De stoffen bekleding van de stoelen heeft een bijna jaren 70-look die een glimlach op het gezicht tovert. Maar uiteindelijk wen je aan deze look, die alles bij elkaar toch goed bij de auto past.